Het was een risico, maar we wilden het toch nemen. Op vier weken tijd een concert in elkaar steken, dan weet je dat succes niet gegarandeerd is. Maar als je een super-team hebt (bravo Erik en Marleen) en je kan –mag- beroep doen op iemand als Paul Ambach (Boogie Boy) dan weet je dat het onmogelijke toch mogelijk kan worden.
Het werd een schitterende avond met super-ambiance, super-volk, en super-artiesten. En véél blauw !!!
Het Felixpakhuis was echt datgene we van bij het begin voor ogen hadden: gezellig, loungy, dat tikje extra dat het verschil kan maken. Rockfort, de coverband van het voorprogramma, speelde het concert van zijn (haar) leven en velen vonden het jammer dat het na 1 uur reeds gedaan was.
Jean Bosco Safari bracht de zaal met zijn uniek stemgeluid op kooktemperatuur en de talrijke aanwezigen (meer dan 250) genoten van de Antwerpse topmuzikant. Beter hadden we niet kunnen dromen. Ben Crabbé voelde zich –zoals steeds in zijn sas- en liet het drumstel alle kleuren van de regenboog zien ! Top, top, top…
Toen Boogie Boy de fakkel overnam vreesden we even voor het ergste. Zachte blues werden aan een hels tempo afgewisseld met pure jazz, funk en rock. De pannen van het Felixpakhuis moeten ongetwijfeld gekraakt hebben. Dit was zo één van die onvergetelijke avonden, en zoon N8N deed er nog een extra schepje boven op. Wat een supertalent ! Als men zich afvraagt voor wie de term podiumbeest is uitgevonden, dan heb ik daar nu wel een idee over.
Alles werd uitstekend geregisseerd naar de climax om middernacht, de officiële start van de Maart-campagne. Dan was het mooi geweest, iedereen was wild enthousiast en ging na wat nababbelen via de fotoshoot-blauwe loper veilig naar huis.
Afspraak volgend jaar ? Ik denk het wel ….
