Hoewel niet onverwacht, was het verdict toch als een bom ingeslagen. Darmkanker. DARMKANKER. D a r m k a n k e r. Met uitzaaiing in de lever. Het einde is plots dichterbij dan ooit. Dit kunnen mijn laatste bladzijden zijn.
Zonet is mijn wereld ingestort. Zomaar, eensklaps. Er waren signalen in die zin, maar ernstig nam ik ze niet. Toch was het verdict van de scan duidelijk: ik heb darmkanker met uitzaaiingen in de lever. Het is vandaag 12 maart. Op maandag 15 maart om 16 uur moet ik naar de oncoloog. Maar ik weet al dat het ernstig is. Heel ernstig. En dat er weinig opties zijn.
Er waren vorig jaar wat aanduidingen, bloed in mijn stoelgang. Ik besteedde er geen aandacht aan. Ik weet het aan de ontberingen van de Filipijnen, de hitte, de terugreis van 29 uur. Ik weigerde tegen beter in een coloscopie. Maar diep in mezelf wist ik het al. Er was iets vreselijks mis. En nu is het bevestigd.
De arts klonk nogal onzeker aan de telefoon. Ik heb niet zo’n goed nieuws, stak ze eufemistisch van wal, en toen ik dacht dat ik er klaar voor was, kreeg ik de volle laag. Ze konden de tumor zien op de scan, zei ze, dicht tegen het einde van de dikke darm, goed ingekapseld met een vertakking naar de lever. Ik was er stil van, spreken is zilver en zwijgen is goud, en voelde mijzelf afbrokkelen tot een kiezelsteentje. En nu, hoorde ik mezelf vragen, maar het bleef beangstigend stil aan de andere kant. We hebben geen goede resultaten met transplanten die een tumor ontwikkelen, dus we moeten dringend naar de oncoloog. Ik maak een afspraak, dringend. Ik hoorde het van ver, onthield alleen dat ik terminaal was, maar dat het niet zo verwoord werd. De grond schoof onder me weg. Mijn bewustzijn vernauwde zich tot de tumor in mij. Ik ga dood, was het enige dat ik bedenken kon.
Ik sterf maar de natuur bloeit langzaam weer op. Leven en dood in een eindeloze cyclus. Jonge enten verdringen de oudere, ruim baan voor nieuw en fris. C’est la lutte finale. Op de brandstapel met hem, sleep de guillotine aan, dood het K monster in de oude, nutteloos geworden geldverslindende zak. Het verlies van de zaak is bijzaak, het beest is dood. Kill the beast. Operatie geslaagd, patiënt overleden. De wetenschap triomfeert.
Het wordt een mooie dag. Er komt bezoek. Moest ik een politieke partij zijn, ze heette WAN. Waardig afscheid nemen. Omdat WOW niet kan. Niets menselijks is ons vreemd.
Dag 3 na het verdict. Het wordt mooi weer, de zon maakt het kreupele hout wakker. Om 16 uur naar de oncoloog. De beslissing komt dichterbij.
Het is heel ernstig, zo blijkt. Zo erg dat ik enkele dagen van de kaart was. Ik kon niet schrijven, enkel liggen en mijn leven overpeinzen. De coloscopie bevestigde het vermoeden. Het is heel zwaar. 30 maart weet ik meer. Het wordt een helse rit. Buiten schijnt de zon, we gaan in lockdown. Alleen, ik zit er al in.
Jan D.
